برهان قاطع آیت الله العظمی بهجت بر زنده بودن امام زمان عليه السلام

شاید محکمترین دلیل بر زنده بودن وجود مبارک حضرت حجت عليه السلام دلیلی است که مرجع فقید جهان تشیع، حضرت آیت الله العظمی بهجت رحمت الله علیه در اثنای دروس خود تقریر کرده اند:
« حقیقت اسلام، در ایمان است، به دلیل آیه: الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ (1) اِنِّما وَليُّكُمْ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا (2) و امثال این ها.
انسان عاقل، متوجه مى شود كه نبى، وصى مى خواهد. وصایت تكوینا بقاى نبوت است . بنده ندیده ام كه كسى این گونه بگوید، ولى حقیقت مطلب همین است كه دلیل بر وجود بقیه الله عجل الله تعالى فرجه الشریف در این زمان، از ابتداى غیبت صغرى تاكنون، همان روایت ثقلین است با ضمیمه اى كه در آن است:
إنِّي‌ تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ: كِتَابَ اللهِ وَ عِتْرَتِي‌ ...سألت ربى أن یجمع بینهما و أن لا یفرق بینهما فاستجاب لى (3)
این روایت، با ضمیمه سألت ربى ... دلیل بر این است كه در هر جا و هر زمانى كه قرآن هست و مأمور به، به طورى كه مرجع است، حالا یا صورتا یا واقعا یا بعضا یا تماما، هرجا كه قرآن باشد، شارح قرآن هم باید باشد، وصى پیغمبر هم باید باشد، یعنى، بقاء خود صاحب قرآن كه اِنَّما يَعرِفُ القُرآنَ مَن خوطِبَ بِه (4) خودش باید باشد. هر زمان كه اسلام و قرآن هست، در همان زمان قائم، و ولى و عالم به اسلام و شارح قرآن كه خود خدا معین كرده است، باید باشد. لا یفرق بینهما! نمى شود قرآن باشد ولى شارح قرآن نباشد!
لذا در خود روایات اهل تسنن، الى ماشاءالله، مواردى را ملاحظه مى كنید كه در مورد آیه شریفه قرآن یا در مورد احكامى كه آنان صادر كرده اند، حضرات معصوم خصوصا حضرت امیر (علیه السلام )، آن ها را توضیح و تبیین كرده اند، به طورى كه اهل سنت نقل كرده اند كه عمر در هفتاد موضع گفته است:
لولا على لهلك عمر (5) یا مثلا زمانى كه وجود مقدس رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم از دنیا رفت، برادر ابوبكر آمد گفت: محمد لا یموت ؛ “پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله و سلم نمى میرد” ابوبكر براى اثبات مرگ پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم به این آیه شریفه أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ (6) استدلال كرد، و حال این كه این نكته را نفهمیده كه “ان “در آیه شریفه قرآن “ان “شرطیه است و به این معنا نیست كه پیامبر مى میرد یا كشته مى شود، بلكه باید به این آیه شریفه قرآن كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ (7) استدلال كرد. این آیه، براى مرگ كلیه نفوس، دلیل است نه آن آیه شریفه أفاین مات ....
واقعا آیا اینان شارح قرآن بودند؟! همین شارح بودن اهل بیت براى آیات شریفه قرآن كه در موارد عدیده اى از آن را خود اهل تسنن نقل كرده اند، دلیل قطعى بر ولایت و وصایت حضرات معصوم علیه السلام است . روایت ثقلین با آن ضمیمه اى كه در آن است، دلیل قطعى بر وجود امام زمان حى الى زمان ظهور است، نه اینكه بعدا موجود و متولد مى شود.» (8)

پي‌نوشت‌ها:

1- سوره مباركه مائده، آیه 3: “امروز دین شما را كامل كردم “.
2- سوره مباركه مائده، آیه 55: “سرپرست و ولى شما، تنها خداست و پیامبر او و كسانى اند كه ایمان آورده اند.”
3- “من دو چیز گرانبها از خود به جا مى گذارم كتاب خدا و اهل بیتم . از پروردگار خواستم كه آن دو را با هم قرار دهد و از هم جدایشان نسازد خداوند هم اجابت فرمود”این حدیث در كتب و منابع روایى اهل سنت به صورت هاى مختلف و به طور متواتر نقل شده است از باب نمونه به صحیح مسلم 7: 122؛ سنن ترمذى 5: 662.
4- بحارالانوار 24: 238، 46: 350؛ الكافى 8: 311؛ “قرآن را فقط كسى كه طرف خطاب آن است مى فهمد.”
5- الاستیعاب 3: 40؛ فیض القدر 3: 357. “اگر على نبود عمر هلاك مى شد”
6- سوره مباركه آل عمران، آیه 144: “آیا اگر او بمیرد و یا كشته شود شما به عقب برمى گردید.”
7- سوره مباركه آل عمران، آیه 185: “هركسى مرگ را مى چشد”
8- فیضى از وراى سكوت: 27.

ارسال توسط کاربر محترم سایت : warzw1